Καλλιέργεια Goji Berry – Νεότερα στοιχεία

Μύθοι και πραγματικότητα

Τελικά σε πόσο μεγάλο βαθμό  θα πρέπει να βασιζόμαστε στα λόγια του κάθε ειδικού ή μη, σχετικά με την καλλιέργεια οποιουδήποτε νέου φυτού που μας έρχεται στην Ελλάδα; Πόσο μεγάλη βάση θα πρέπει να δίνουμε σε όλα αυτά που διαβάζουμε σε ηλεκτρονικά και έντυπα μέσα;  Είναι ασφαλές να πιστεύουμε σ’ αυτά που μας λένε οι κάθε ειδήμονες  που θέλουν να μας  πουλήσουν φυτά ή να μας δελεάσουν να προσχωρήσουμε στον συν/σμό ή  σε κάποια «ομάδα καθετοποίησης παραγωγής» τέλος πάντων;

Πολλές φορές έχω αναφερθεί σε όλα τα παραπάνω. Για όσους δεν τα είδαν και θέλουν να τα διαβάσουν , θα τα βρείτε εδώ, εδώ και εδώ. Ίσως να γίνομαι γραφική και κουραστική προσπαθώντας να αντικρούσω όλους αυτούς, έλα όμως που καθημερινά λαμβάνω τηλεφωνήματα και μηνύματα από ανθρώπους που μου λένε: Ο τάδε προτείνει 250 ή 500 φυτά/ στρέμμα. Η τάδε μας είπε ότι το γκότζι είναι ξερικό και δεν χρειάζεται πότισμα. Ότι δεν πιάνει ασθένειες. Ότι καλλιεργείται σε όλα τα εδάφη. Ότι έχει τεχνογνωσία και θα μας παρέχει την οποιαδήποτε υποστήριξη. Ότι, ότι, ότι…

Επειδή πάντα μιλάω εκ του ασφαλούς,  ποτέ δεν θα πω με σιγουριά κάτι που δεν το έχω δει και δεν το γνωρίζω. Τώρα λοιπόν, μετά από 2,5 χρόνια ενασχόλησής μου με την καλλιέργεια του γκότζι, και μαζεύοντας πληροφορίες από πελάτες καλλιεργητές, νομίζω πως ήρθε η ώρα να αναφερθώ σε νεότερα στοιχεία για την καλλιέργεια, σύμφωνα πάντα με τις συνθήκες της χώρας μας.

Ας δούμε ποιοι μύθοι τελικά καταρρίπτονται και ποιοι όχι;

1.       Το μάζεμα του καρπού πρέπει να γίνεται με γάντια, γιατί η επαφή του φρούτου με το δέρμα αφήνει μαύρα σημάδια

  Αποδείχθηκε τελικά ότι αυτό είναι μύθος.  Δεν μαυρίζει ο καρπός μαζεύοντάς το με γυμνά χέρια! Αυτή η πληροφορία μας ήρθε από τους Αμερικανούς, που πρώτοι εκείνοι, μετά τους Κινέζους, καλλιέργησαν το γκότζι. Δεν ξέρω αν στην Αμερική όντως συμβαίνει (λόγω ίσως του κλίματος;) ή ήταν μια ψευδής πληροφορία για να αποτρέψουν μελλοντικούς καλλιεργητές να ασχοληθούν με το γκότζι…

2.       Το γκότζι μπορεί να αντέξει σε μεγάλες περιόδους ξηρασίας και μπορεί να καλλιεργηθεί ακόμα και σε ξερικά χωράφια.

Και ναι και όχι. Ναι, γιατί όντως αντέχει στην ξηρασία και δεν πεθαίνει το φυτό. Όχι, γιατί για επαγγελματική καλλιέργεια και μια ικανοποιητική παραγωγή και ποιότητα  καρπού, θα πρέπει οπωσδήποτε να ποτίζεται. Ποτέ δεν αφήνουμε κάτι στην τύχη του και να έχουμε την απαίτηση να βγάλουμε χρήματα χωρίς κόπο.

3.       Αναπτύσσεται καλά σε όλα τα εδάφη και δεν έχει ιδιαίτερες απαιτήσεις.

Όχι. Το γκότζι προτιμά εδάφη με ουδέτερο προς αλκαλικό pH και όσο το δυνατόν στραγγιστερά. Η καλή αποστράγγιση παίζει σπουδαίο ρόλο. Το pH δε, αν είναι λίγο μικρότερο του 7,00 εύκολα μπορεί να διαμορφωθεί σύμφωνα  με τις απαιτήσεις. Αν όμως είναι αρκετά χαμηλό, δηλ. γύρω στο 4,50-5,00 τότε θα έλεγα ότι είναι καλύτερα να καλλιεργήσετε κάτι άλλο. Όχι ότι με τέτοιες τιμές δεν μπορούμε να το ανεβάσουμε στον επιθυμητό βαθμό, όμως με τις βροχές και το πότισμα θα γίνεται έκπλυση των στοιχείων και θα χρειάζονται συνεχώς επεμβάσεις για να διατηρηθεί το pH  στο επίπεδο που θέλουμε. Οπότε, δεν ξέρω κατά πόσο εύκολο και επικερδές θα είναι το όλο εγχείρημα…

4.       Το γκότζι δεν πιάνει ασθένειες.

Λάθος! Οι πληροφορίες που είχαμε από έξω, όταν ξεκινήσαμε την έρευνα για την καλλιέργεια, μας μιλούσαν μόνο για αφίδες και ωίδιο. Στην πορεία των ερευνών μας είδαμε ότι είναι αρκετές οι ασθένειες που προσβάλλουν το γκότζι.  Εκτός από τις δύο παραπάνω, είναι και ο βοτρύτης, ο περονόσπορος, ο τετράνυχος, όπως και τα λεπιδόπτερα, ο θρίπας, ο άλτης. Και τελευταίο μας «απόκτημα», το οποίο το είδαμε μόλις φέτος, είναι οι βρωμούσες, οι οποίες προσβάλλουν τον καρπό. Για τις τελευταίες ακόμα γίνονται δοκιμές για την καταπολέμησή τους.  Όλα τα παραπάνω όμως, ευτυχώς είναι αντιμετωπίσιμα με τα σκευάσματα που υπάρχουν στην ελληνική αγορά.

5.       Οι πολλές ποικιλίες…

Όσο κι αν το έψαξα εδώ και 2,5 χρόνια, δεν κατάφερα να ξεδιαλύνω αυτό το μπέρδεμα… Πολλές απόψεις ακούγονται, πολλά λέγονται από τον κάθε εισαγωγέα/έμπορο/φυτωριούχο…  Έχουμε ακούσει για NQ, για αριθμημένα νούμερα, για Sweet,  για Red, για Orgon, για  Big , Tibetan, Himalayan, Lassa  και δεν ξέρω ποιές άλλες… Πρόσφατα, κάποιος ειδικός γεωπόνος είπε ότι υπάρχουν 10 ποικιλίες για τις βορειότερες περιοχές και άλλες 10 για τις νοτιότερες… Αναρωτιέμαι αν έστω και ένας από αυτούς που μιλάνε και ονομάζουν ποικιλίες, ξέρει να μας πει τα χαρακτηριστικά της καθεμιάς και τις διαφορές μεταξύ αυτών όλων των «ποικιλιών». Ένα είναι σίγουρο: Στην Κίνα, που είναι η γενέτειρα του γκότζι και το 99% του εισαγόμενου αποξηραμένου καρπού είναι από εκεί, ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΤΑΥΤΟΠΟΙΗΜΕΝΕΣ ΠΟΙΚΙΛΙΕΣ. Εκεί υπάρχουν μόνο τα είδη L. Barbarum και  L. Chinensis. Όποιες φωτογραφίες και να δείτε από τις κινέζικες φυτείες (που είναι για παραγωγή και εξαγωγή καρπού), θα δείτε ότι όλα τα φυτά είναι ίδια. Όλα έχουν το ίδιο μακρόστενο φύλλο και τον ίδιο πορτοκαλοκόκκινο καρπό. Ενώ όλες οι παραπάνω επονομαζόμενες ποικιλίες έχουν στρογγυλωπό φύλλο και μας έρχονται ως μοσχεύματα (προφανώς ύστερα από διασταύρωση με κάποια άλλα φυτά) από διάφορα φυτώρια  της Γερμανίας, Αγγλίας, Ολλανδίας, Αμερικής. Στην Αγγλία έχουν διασταυρώσει το γκότζι με κάποιο φυτό (μάλλον κισσό) και το χρησιμοποιούν όχι για επαγγελματική καλλιέργεια, αλλά για καλλωπιστική χρήση σε περιφράξεις. Αυτά τα φυτά έχουν ταχύτατη ανάπτυξη. Οσο τα κλαδεύεις, τόσο αυτά αναπτύσσονται. Δίνουν αρκετό άνθος, αλλά ελάχιστο και πικρό καρπό. Δυστυχώς έχει γίνει αθρόα εισαγωγή τέτοιων φυτών από διάφορους «ειδικούς» και έχουν πωληθεί ως παραγωγικά φυτά. Έχουμε άπειρες μαρτυρίες από ανθρώπους που αγόρασαν τέτοια φυτά για την καλλιέργειά τους και τώρα δεν ξέρουν τι να κάνουν…

Το δικό μου συμπέρασμα; Αν θέλετε να καλλιεργήσετε γκότζι και να έχετε τον ίδιο καρπό που εισάγουμε από την Κίνα, προτιμείστε τα σπορόφυτα του είδους L. Barbarum. Υπάρχουν κάποιοι σωστοί και έμπιστοι Έλληνες φυτωριούχοι που παράγουν τέτοια σπορόφυτα και μπορούν να σας καθοδηγήσουν για μια σωστή και επικερδή καλλιέργεια. Αποφύγετε τα όποια φυτά μας έρχονται από έξω, με τις όποιες πιστοποιήσεις. Και να θυμάστε: Πιστοποίηση υποχρεούνται να έχουν ΜΟΝΟ τα εισαγόμενα μοσχεύματα.

Συνεχίζεται…

Ολα τα παραπάνω αποτελούν προσωπικές απόψεις. Απαγορεύεται η αναδημοσίευση μέρους ή ολόκληρου του κειμένου χωρίς την αναφορά της πηγής.